Nederlandse wetgeving ter implementatie van DAC9

Wat betekent dit voor jouw organisatie?

Jouw organisatie kan de naleving van Pillar Two vereenvoudigen door een enkel Top-up Tax Information Return in te dienen voor de gehele groep in Nederland, waarmee het nalevingsproces op dit punt wordt vereenvoudigd. Bedrijven dienen te overwegen of de Nederlandse groepsentiteit kan optreden als de aangewezen indienende entiteit voor de hele groep, zelfs als het niet de locatie is van de Ultimate Parent Entity (UPE). De Nederlandse belastingautoriteiten zullen de relevante informatie uit deze aangifte vervolgens delen met andere belastingautoriteiten binnen de EU.

Bovendien, aangezien Nederland een ondertekenaar is van de multilaterale overeenkomst van bevoegde autoriteiten over de uitwisseling van GloBE-informatie, zal het informatie delen met belastingautoriteiten in landen die deel uitmaken van deze overeenkomst, evenals met EU-lidstaten, op basis van de nationale omzetting van DAC9. Hierdoor kan het aanwijzen van een Nederlandse entiteit voor de naleving van Pillar Two voordelig zijn voor uw gehele groep. De Nederlandse aanpak van het indienen van de Top-up Tax Information Return vergemakkelijkt ook het delen van informatie met bepaalde niet-EU-landen, waardoor de efficiëntie van de naleving van Pillar Two binnen uw organisatie wordt verbeterd. Hierdoor hoeven de groepsentiteiten in alle andere EU-lidstaten of bepaalde niet-EU-landen deze informatieaangifte niet in die landen in te dienen, mits de Nederlandse entiteit is aangewezen als de aangewezen indienende entiteit voor de gehele groep.

Relatie met nationale aangifteverplichtingen

De TTIR vervangt niet de bestaande aangifteverplichtingen voor de minimumbelasting (Pillar Two). Belastingplichtige groepsentiteiten voor de minimumbelasting in Nederland moeten volgens de geldende verplichtingen in de Nederlandse belastingwetgeving aangifte doen van de verschuldigde minimumbelasting (voldoening op aangifte). In Nederland volgt de indiening van de belastingaangifte twee maanden na het indieningsmoment van de TTIR. In andere landen, ook binnen de EU, gelden op dit punt verschillende regels.

Centrale indiening van de TTIR

Het Nederlandse DAC9-implementatiewetsvoorstel voorziet in een wettelijke basis voor centrale indiening (central filing) van de TTIR. Dit is mogelijk indien Nederland fungeert als:

• De EU-lidstaat van de uiteindelijke moederentiteit, of

• Aangewezen EU-lidstaat waarin de betreffende onderneming een groepsentiteit heeft gevestigd die als indienende entiteit optreedt.

Bedrijven kunnen hun TTIR via het Nederlandse éénloketsysteem indienen, mits aan een van deze voorwaarden is voldaan. Dit voorkomt dat zij in elke EU-lidstaat afzonderlijk aangifte moeten doen. 

De gedachte hierachter is dat hiermee de administratieve lastendruk van Pillar Two voor het bedrijfsleven binnen de EU enigszins wordt verminderd. Wel zullen bedrijven gehouden zijn om in de EU-lidstaten waar zij actief zijn de belastingautoriteiten te informeren dat zij vanuit een van de andere EU-lidstaten een bijheffing-informatieaangifte kunnen verwachten (kennisgeving; notification). Let op: als de TTIR in een andere EU-lidstaat is ingediend, dan dienen de Nederlandse groepsmaatschappijen de Nederlandse Belastingdienst te informeren over de groepsentiteit die de TTIR indient en waar deze is gevestigd.

Correcties als gevolg van kennelijke fouten in de ontvangen informatie 

Als de Nederlandse Belastingdienst vermoedt dat de in het kader van DAC9 ontvangen gegevens over Pillar Two kennelijke fouten bevatten die gecorrigeerd moeten worden, moeten zij de autoriteit van wie zij de gegevens hebben ontvangen, hiervan op de hoogte stellen. In de melding moeten de basis van het vermoeden en het soort fouten worden vermeld. In de melding geeft de Belastingdienst aan waarop hun verdenking is gebaseerd en om welk soort kennelijke fouten het gaat. Volgens de toelichting bij het DAC9-wetsvoorstel verwijst "kennelijke fouten" naar fouten die merkbaar zijn bij ontvangst van de gegevens, maar niet naar fouten die een grondigere analyse vereisen om te worden opgespoord. Alleen kennelijke fouten die een mogelijk heffingsbelang hebben, behoeven correctie. Het gaat daarmee om kennelijke fouten die verhinderen dat de belastingautoriteiten van de lidstaat bij wie de bijheffing-informatieaangifte is ingediend een passende beoordeling kunnen maken van i) de bijheffing-informatieaangifte en ii) de juistheid van de omvang van de belastingschuld van de groepsentiteit die in die lidstaat is gevestigd en aldus aan de heffing van die lidstaat is onderworpen. Als gevolg hiervan hoeft niet elke kennelijke fout te worden gecorrigeerd; alleen die met mogelijke fiscale implicaties. Bovendien gaat het niet over fouten die hun oorsprong vinden in een geschil over de interpretatie van de Pillar Two richtlijn of de OESO-modelregels.

Geen informatie na melding 

In lijn met DAC9 bevat het voorgestelde wetsvoorstel DAC9 bepalingen met betrekking tot situaties waarin relevante Pillar Two gegevens niet binnen de toepasselijke termijn door de Nederlandse Belastingdienst zijn ontvangen, ook al heeft een melding plaatsgevonden waaruit blijkt dat de TTIR in een andere EU-lidstaat is ingediend. Als de bevoegde autoriteit geen inlichtingen uitwisselt binnen de gespecificeerde termijn van drie maanden, of volgens specifieke tijdlijnregels voor het eerste verslagjaar, moet de Belastingdienst de bevoegde autoriteit hiervan onmiddellijk in kennis stellen.

In het omgekeerde scenario, waarin de Nederlandse Belastingdienst door de autoriteit van een andere EU-lidstaat wordt geïnformeerd dat zij de gegevens niet hebben uitgewisseld zoals vereist, moet de Nederlandse Belastingdienst binnen een maand uitleggen waarom er geen gegevens zijn uitgewisseld, mogelijk vanwege het niet indienen van de TTIR in Nederland, terwijl de andere autoriteit geen aangewezen ontvanger is, of technische problemen.